ALEVİ OLDUĞU İÇİN ÖLDÜRMEK İSTEDİLER
Mehmet BAKIR/ özel röportaj
Mersin de meshepler arası çatışmaların ardı arkası kesilmezken, sırf alevi oldukları gerekçesiyle bazı dinci guruplar tarafından saldırıya uğrayan, yaralanan, sakat bırakılan hatta ölümle sonuçlanan olaylara sıkça rastlar olduk. 
Yobaz bazı dinciler tarafından darp edilip öldürülürcesüne dövülen, bıçaklı saldırı sonucu gözü kör olma tehlikesi ile karşı karşıya kalan Ali Ufuk Altunay ile röportaj yaptım.
10 Ağustos 1967 Hatay doğumlu Ali Ufuk Altunay, küçük yaşlardayken ailesiyle birlikte Mersin’e taşınmış.
1973’de ilkokula, 1978’de ortaokula, 1981’de liseye başladı. Ailesinin kökeni Nusayri Alevi’si olduğu için küçük yaşlardan itibaren ailesi tarafından yoğun bir din eğitimiyle yetiştirilmiş. Babası Alevi olduklarını ” her yerde söylemeyin” diye tembihlemiş. Çünkü halk arasında yanlış bilinen durumlar varmış. Bunu büyüdükçe yaşayarak ve üzülerek öğrenen Altunay, Öncelikle peygamberlerin farklı olduğunu, İslam’da peygamber Hazreti Muhammet (sav) iken Alevilikte ise Muhammed’in amcasının oğlu ve damadı olan Hazreti Ali olduğunu söyledi. 
“ALEVİ OLDUĞUM İÇİN DIŞLANDIM”
Ben Alevi olduğum için hiçbir zaman DİN DERSİ seçmedim. Bu anlamda eğitimle ilgili sorun yaşamadım. Çünkü din dersi görseydim bana İslam dinini mecburen dayatmayla öğreteceklerdi. Ama aynı sınıfta olduğum komşu çocuklarının gazabından da kurtulamadım. Okul dışında mahallemizde oyun oynarken ve bir arada olduğumuz vakitlerde beni hep dışladılar. Küçüklük ve gençlik yıllarımda bizlere yapılan bu ayrımcılığı, ırkçılığı defalarca yaşadım.
“İBADETİMİ KORKUYLA YAPIYORDUM”
Cem evine korkuyla gidiyorduk. Girerken de çıkarken de bu ülkede yerimizin olmadığı küfrederek söylenip, sözel ve fiziksel saldırılar oluyordu. Bir gece kapımıza boyayla X işareti boyayla yazılmış. Bu burada Alevi’ler oturuyor demekmiş. Tarihte Yahudilere yapılan zulüm günümüzde bize yapılıyordu. Sokağımızda sahibi Alevi olan marketi gece yağmalayıp, kırıp dökmüşlerdi. Alevilik halk arasında yanlış bilindiğinden bize hep iğrenerek bakıyorlardı. Mum söndü yaptığımız, yıkanmadığımız, farklı mezhepte olduğumuz için kafir olduğumuz düşünülüyordu. Ben bunlara anlam veremiyordum. Ailem karşı komşumuzla sürekli bizi aşağıladıkları için kavga ve darp halindeydi. En az 20 kez karakolluk olmuşuzdur. O tarihlerde bilgisayarda kayıt işlemleri olmadığından bunun belgesini sunamıyorum. Bu durumlar gençlik yıllarımda bende kötü iz bırakan, hatıralarımdan silmek istediğim anılar olarak kalmıştı. Bizler bu tanımlamalara uymuyorduk ama böyle düşünülüp dışlanıyorduk.
1987’de askere gittim. Ramazan ayı geldiğinde ben oruç tutmadığım için komutanım bana sen Alevi misin diye sorunca evet dedim. İnkar etmek aslımı inkar etmek gibi gelmişti. Ama daha sonrasında komutanımın davranışlarını görünce keşke inkar etseydim diye düşünmüştüm. Beni hep aşağıladı, en olmadık isleri bana verdi. sıralı olması gerekirken ait olan adalet bakanlığı, emniyet güçleri gibi birimler de onun gibi hareket etmektedir.
“KAVGAMIZ HİÇ BİTMEDİ”
Çevremizdekilerle ve Ak partili yobaz dinci gruplarla kavgamız hiç bitmedi bitmeyecek de. Benim asla onlarla bir derdim yok ama onların derdinin beni yok etmek olduğunu görüyordum. Sürekli sataşmalar, kavgalar, darplar hiç kesilmedi. Ekim 2022’de bir yakınımızın taziye ziyareti için Cemevine gitmiştik. Taziye bitince kalıp geç vakte kadar temizlik işine yardım ettim. Çıktığımda radikal dinci olduğunu bildiğim kalabalık bir grubun beni takip ettiklerini gördüm. Kuytu bir yerde küfrederek bana saldırdılar. Beyzbol sopasına benzer bir sopayla tüm vücuduma vurdular. Birisinin elinde parlak bir şey gözüme ilişti, bıçakmış. Bıçağı yüzüme doğru savurunca sağ gözümü sıyırdı. Bir dahaki sefere sonum olacağını söyleyip gittiler.
GÖZÜMÜ BIÇAKLADILAR”
Gözüm kör oldu zannettim, kandan göremiyordum. Hastaneye gittim, gözüme 8 dikiş attılar. İzi gözümde bellidir. Hastanedeki polise de darp edildiğimi bildirdim. Bu gözü dönmüş cani tiplerden kurtuluşum yoktu. Can güvenliğim yoktu, ailece konuşup karar aldık ve ben özgürce yaşayabileceğim, dinimi sorgulamayacak, insanlara adil davranan, hukuk sisteminin düzgün işlediği bir ülke olan Amerika’ya gitmek için karar aldık. Şimdi Amerika’ya gideceğim günü iple çekiyorum.